Ποίηση : Ο οργασμός του λόγου μεταφρασμένος σε τέχνη....



Translate

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

    Λύση λιτή

Η καρδιά σφίζει ζωή,

  η ψυχή περιττή,

Κι ο νους οδηγός,

στο αιώνιο της

αγάπης φτωχός. 

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

Ιλυοδόχη

Ιλυοδόχη ερωτικής διαύγειας.
Σαρώνει το εγώ.
Αναβλύζει έρωτα.
ποκαλύπτεται το μυστικό.
Της άνοιξης, της νιότης μας
.
Σημείο που απανθίζεται ο ουρανός. 
Αντικατροπισμός ενέργειας.
Ανθρώπινος βωμός.
 Η Ψυχική ολοκλήρωση
.
Στου νού το μακελειό.

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Δόγμα ζ᾽




Διύλισα
την άγνοια και την παράνοια
μέσα  στης κατάθλιψης
την ατόφια αυτοπεποίθηση
κι η απεξάρτηση
συγκρότηση
 ανίατη φθορά
για να λυτρώσω τα αισθήματα,
να φύγει ο νούς μου μακρυά
ταξίδι, 
μες της αγνής αγάπης τη συμπόνια
αποδίδωντας λέξεις
αποκλειστικά,
για των αγγέλων 
την διαλεκτική εσωστρέφεια. 


Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Χάσμα

Τ ο ωκεάνιο χάσμα  
στον μονόλογο,
που φθείρει ο διάλογος,
Και στη δροσιά της μοναξιάς μου,
Αγγελόμορφα ντύνει τον χρόνο μου,
Μ᾽αιώνια, ένδοξα αποσιωπητικά,
Συντρίμια ανέραστου έρωτα,
Μέσ᾽της υπόνοιας,
την ξέφρενη ομορφιά.

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Ανίατη ώρα



Αλλόκοτες σκέψεις  θροΐζουν,
στο βιασμό της κίνησης τους.
Κι οι ομοιοκαταληξίες,
Γίνονται ξένος βωμός,
Που τους προσφέρουν  λύτρωση,
Στη γέμιση αυτής της στιγμής,
Της δικής μου ζωής,
Της δικής σας, ματιάς!!
Που ασυνάρτητα ευωδιάζει κενά,
Και που  η χημεία, στο εγώ τη  σκορπά.

Ολίσθηση

  Ο έρωτας στα νιάτα,
το πιο όμορφο συναίσθημα,
κι η μουσική βροντή,
στη σκέψη , της ωρίμανσης,
πλανιέται η σιωπή,
Ω! Χρόνε κατολίσθησης,
π᾽αμέριμνα περνάς
και σέρνεις την ανάμνηση,
απλά, για να πονάς 

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Διάβα γοητείας

 
Χλωμέ διαβάτη,
Ταξίδευε στης μοίρας τα στενά.
Χόρευε την σκέψη σου σε ρήματα.
Καθώς αδειάζεις τη ζωή, ρουφάς απ’ τις στιγμές.
Κι η περαστική σου διαύγεια, σε καθορίζει.
Αυτό το ποτήρι της ζωής, τ’ αδειάζεις.
Θάνατο παλεύεις μες  τα συναισθήματα,
Ανούσιο το κάθε βήμα σου,
Κι έπειτα το μονοπάτι σου ανοίγεται αλλόκοτα.
Θνητέ λήθαργε,
Της απιστίας τέκνο και κραυγή.
Ικέτευσε τον άνεμο και τα πουλιά μαζί.
Απ’ την ανάσα τους, να σε λυτρώσουν κύματα.
Και οι αδύναμες ουλές να γίνουν για το είναι σου,
Φευγάτες εντολές.
Ζωγράφισε παράξενε,  αόριστε εαυτέ.
Μέσα στις λέξεις και την άγνοια,
Που έγινε μανία.
Θα βρεις το είναι που σου ανήκει,
Και τ’  άστρο της φωτιάς!
Περίεργο το ταξίδι αυτό!
Χάρτινο το ομοίωμα,
Κι οι φλόγες, καίνε κοντά  πολύ.