Αλλόκοτες σκέψεις θροΐζουν,
στο βιασμό της κίνησης τους.
Κι οι ομοιοκαταληξίες,
Γίνονται ξένος βωμός,
Που τους προσφέρουν λύτρωση,
Στη γέμιση αυτής της στιγμής,
Της δικής μου ζωής,
Της δικής σας, ματιάς!!
Που ασυνάρτητα ευωδιάζει κενά,
Και που η χημεία, στο εγώ τη σκορπά.